Kamis, 04 Maret 2010

anakku bukan anakku




Geus jadi sabiwir hiji di pabrik teh yen neng Dewi nu geulis rancunit tur demplon teh di pikahayang ku boss na nu urang korea tea, nu katelah Mr.Ka chang, duda kolot boga anak dua, anakna kabeh di korea jeung ninina.

malah manehna sok di babawa nyaba kakota, balikna angkaribung ku rupa-rupa balanjaan kayaning pakean, sapatu model nu pang anyarna jeung rupa-rupa pangabutuh awewe lianna. Malah cenah si mister ge sok ulin ka imah neng Dewi di lembur situ, imahna nu butut tina bilik satengah badan geus di omean jadi imah permanen tina batako sanajan teu agreng-agreng teuing jeung di pinuhan eusi imahna sarupaning tipi, kulkas, vi ci di jeung pe es jang cocoan adina.

teu kungsi lila bobogohan nateh ngan ukur dua bulanan tuluy si mister di tarikan kawin ku kolotna neng dewi tapi saratna si mister kudu daek asup islam, nu disatujuan ku jinisna.

Dua minggu samemeh kawin, si mister katempo datang ka pabrik bari leumpangna rumanggieung jeung rarampeolan bangun nu nyeri, satpam heraneun pok nanya "kenapah mister jalannya egang kayak gituh!"
"oh ini...saya baru aja di sunatan!" tembal si mister bari nyengir
ngadenge kitu satpam nyerengah surtieun.
"kalow gituh, jangan keliatan ayam yach mister, nanti kantong menyannya di pacok!" cenah ngabejaan tiditunamah. si mister ukur nyerengeh nahan nyeri teu ngartieun meureun naon maksud si satpam.

Saminggu ti harida der weh hajat di imah neng dewi, hajat nu kaasup hajat rongkah da make nanggap dangdut sagala rupa, minangka perwakilan kulawarga si mister babaturan jeung bossna nu urang Korea kabeh daratang nungkulan jadi saksi.
karyawan mah meh sapabrik kabeh budal harayang nyaksian nu keur pangantenan.

Teu kacaturkeun caritana kumaha nu keur oleng pangantenan, teu karasa geus sabulan ti barang pruk kawin jeung si mister, neng dewi awakna jadi bayuhyuh, komo pelebah beuteungna mah meuni bureuteu, tuluy cenah di bawa ka dokter ku si mister, da cenah bisi cacingan atawa busung lapar tea meureun.

ti semet harita nu tadina purah banyol teh si mister jadi cicingeun tuluy di taranya ku anak buahna
"mister, kenapah sekarang jadi cicingeun gituh?" ceuk si Juha mimiti nanya
"saya heran yach sama orang Indonesia, kenapa saya sudah di steril, kok istri bisa hamil?" cenah bari ngahuleng
"oh, itu mah ada yang bocor meureun mister!" ceuk si Juha sok tau
"mungkin yae, saya belum periksa lagi yae!" jawab si mister bari unggut unggutan
"tapi kenapa saya baru nikah satu bulan, istri sudah hamil 4 bulan yae?" ceuk si mister bari ngahuleng, asa teu kaharti kumanehna meureun
"yah..si mister mah, eta sugan sebelum kawin sudah begituan belom?" ceuk si juha bari mesem.
si mister kalahka gogodeg bari ngahuleng.

5 bulan ti semet harita, neng dewi di bawa ka rumah sakit ku si mister da gegerungan nyeuri beuteung cenah, tuluy di anteur ku mobil kantor.
sanggeus nungguan sawatara lila, ahirna neng dewi gurudag ngalahirkeun budak awewe. sanggeus di beresihan jeung di urusan sapurantina orok beureum teh tuluy di pisahkeun jeung indungna ka rohangan bayi, ari indungna mah tuluy di bawa ka rohangan perawatan.

si mister nu tatadi nungkulan nu ngajuru tuluy indit karohangan administrasi, teu kungsi lila geus balik deui karohangan neng dewi.
teu ngomong ba bi bu, regeyeng neng dewi di pangku tuluy di bawa kana mobil rek di bawa balik, atuh neng dewi reuwaseun bari pok nanya
"suami, saya mau di bawa kemana? kan bayi saya masih di ruangan bayi!" ceuk neng dewi hariwangeun ka anak nu karak di lahirkeun nana
"sudah istri jangan pikiran, anak sama orang tua istri, istri pulang saja sama saya yae!" cenah bari teu paduli kana protes pamajikannana
Neng Dewi teu walakaya di bawa ku salakina balik na mobil harita kenah, ari orokna di tungguan ku indungna nu tuluy di bawa balik ka lemburna.

Sarerea harita teu ngarti ku kalakuan si mister naha tega ninggalkeun anakna di rumah sakit, sihoreng teh cenah etamah lain anak ti manehna, jadi neng dewi teh matak daek di kawin ku si mister oge sihoreng geus eusian ku batur. meureun ceuk si mister teh "anakku bukan anakku " cenah nurutan judul sinetron dina tipi.

cag.



Selengkapnya...

Rabu, 03 Maret 2010

Tanggung Jawab




Rebun-rebun keneh ceu Icih geus singkil make pakean nu rada weuteuh, gap kana sendal keteplek nu di bungkus ku palastik di kolong risbang, rada weuteuh keneh kawantu karak meuli basa keur lebaran kamari da ngahaja tara di pake sapopoe jang piparantieun ari liar jauh, teu poho kop kana dompet butut paranti indit-inditan, nu eusina ngan ukur KTP bisi aya nanaon cenah jeung duit jang ongkos di jalan.
"Abah..kuring rek indit ayeuna nya, bisi beurang teuing!" ceuk ceu Icih ka Bah Karta salakina
"heug jung di do'a keun sing salamet, jeung sing hasil!" jawab Bah Karta pondok bari gap kana pacul tuluy di panggul dina tak takna.
Sanggeus bebeja ka salakina tuluy ngagedig indit sorangan rek ngajugjug ka cianjur, di anteur ku paneuteup Bah Karta nu sajongjongan ngahuleng neuteup ceu Icih nepi ka ngilesna lebah pengkolan kebon jagong, sanggeus kitu mah gandeuang Bah Karta indit muru ka beulah kulon ka lebah kebon Mang Juha nu nitahan tikamari keneh sangkan melak sampeu.

kacaturkeun ceu Icih dina lalampahan nana, sanggeus ngaliwatan kebon jagong jeung galengan sawah hareupeun imahna sababaraha kotak, bras nepi ka jalan tembok satapak nu geus karadas tembokna tinggal koralna wungkul, sanggeus sababaraha pengkolan reg ceu Icih eureun lebah jambatan bari ngareureuhkeun kacape, sanggeus leler kacapena tuluy leumpang dui meuntas jambatan ngajugjug ka jalan nu rada lega anu brasna ka jalan gede, ti kajauhan keneh geus katempo mobil nu lalar liwat.


sanggeus nepi ka sisi jalan reg ceu Icih eureun bari nitenan kaayaan, kasampak geus rea barudak ngora nu rek di garawe ka pabrik garment siganamah da make pakean saragam pabrik.

teu kungsi lila jol tikajauhan katempo mobil beus jurusan Bogor, cung.. leungeuna ngacung, minangka nyetop eta mobil, reg mobil teh eureun, jrut kenekna turun bari nuyun ceu Icih titah naek, katempo meuni pasesedek, tapi daek teu daek manehna kudu naek, da nungguan beus nu kadua mah bisi beurang teuing. sup kajero mobil bari tiseseleke dina kelek batur nu kaambeu rupa-rupa bang-bauan, aya nu melenghir seungit minyak sinyong-yong anu matak lieur jeung sebel aya oge nu bau haseum kelek nu matak murel kana angen. teu kungsi lila nangtung, karasa tonggongna aya nu noel, barang di lieuk si horeng budak lalaki ngora keneh nu keur diuk dina korsi pang sisina, nitah diuk kamanehna, karunyaeun meureun, ahirna ceu Icih bisa tumaninah diuk dina beus nu sakitu pinuhna.

sajeroning tumpak mobil, pikirannamah kumalayang ngarakacak ka mana mendi mikiran nu jadi anak. kumaha teu kitu, manehna rumasa ngarasa kacolongan ku nu jadi anak, rumasa teu bisa ngadidik agama jeung darigama ku lantaran manehna miskin ku harta jeung harti. Lain teu hayang nyakolakeun budak tapi dalah dikumaha da teu wasa ngawaragadanana, boro-boro jang biaya sakola, pakean saragam jeung buku-buku, dalah jang dahar ge sasatna mah koreh-koreh..cok.. teh saenyana.

sanajan hirup di lembur oge, manehna mah teu boga tempat atawa taneuh sapengki-pengki acan ceuk paribasana, da cicing oge di tempat batur nu haat karunyaeun mere tempat keur cicing bari nitah tatanen di kebon na, engke hasilna di bagi dua jeung nu boga tempat.

si Eneng anakna nu kahiji sanggeus kaluar ti SD kelas 4 da kulantaran teu boga biaya, sanggeus rada gede tuluy gawe jadi pembantu di Jakarta, sanggeus kawin tuluy eureun di gawena da euweuh nu ngasuh budak, ayeuna balik ka lembur bari mawa budak 2katut salakina nu sarua geus teu gawe, ngadon pasesedek diimahna.

Saleuheungeun si Euis adinamah bisa namatkeun sakola SD-na, nu ahirna mah bisa di gawe di pabrik garment di kabupaten, lumayan ngabantu-bantu ka-opat adina nu lalaki kabeh nu meujeuhna bilatung dulang.

"Awi..awi..yang ciawi siap-siap...!" kadenge kenek gogorowokan ngagarewahkeun lamunan, jung nangtung tuluy leumpang bari muntang ngadeukeutan panto da ayeunamah teu pati pinuh teuing kos tadi geuing geus tarurun meureun di lebah pabrik-pabrik nu loba kaliwatan tadi, da lolobanamah geuning karyawan wungkul.

reg beus eureun di hareupeun pertigaan ciawi, jrut penumpang tarurun termasuk ceu icih, sanggeus luak-lieuk manehna tuluy nyebrang ngilu jeung salah saurang panumpang lain nu sarua rek nyebrang, tuluy naek L300 jurusan cianjur.

Teu kacaturkeun di jalanna, ceu Icih geus nepi ka tempat anu dituju, sanggeus tatanya ka sababaraha urang ahirna manehna dituduhkeun ka hiji imah imah setengah badan, anu bilikna geus karancang bakating ku lapuk.
"euleuh...geuning jauh ti sangkaan imahna teh, cenah anak menak, ari heug teh...!" gerentes hate ceu Icih bari ngagedig muru panto imah, tuluy uluk samlam nu teu lila di tembalan ku nu boga imah.
"wa alaikum salaam!" cenah bari kulutrak muka panto, breh katenjo hiji tangtungan lalaki tengah tuwuh make baju kampret hideung nu geus belel
"euh..punten, bade tumaros , leres ieu teh bumina jang Jaka?" ceu Icih tumanya bari rarat-reret
"heu euh, kuring teh bah ahmad bapana si Jaka, na euceu teh saha? sareng ti mana? asa karek panggih abah mah!" tanya bah Ahmad bari kerung
"na kamana ari si Jaka na?" ceu Icih lain ngajawab kalah malik nanya bari bangun nu ambek
Bah Ahmad surti yen pasti aya masalah penting nu rek di omongkeun ku ni semah "euh... sok atuh kajero ceu, ngobrolna di jero geura!"
bus duanana abus ka jero imah,sanggues dariuk dina samak walini kakarak ceu icih muka obrolan
"kieu, kuring teh pun Icih, bah, jauh-jauh ti Sukabumi maksud teh rek nepungan si Jaka!" ceu Icih teu kebat ngomongna karasa aya nu nyelek dina tikorona
"euh..na aya naon kitu, asa ku rareuwas!" ceuk Bah Ahmad nanya meuni daria
sanggeup ngarenghap pok ceu Icih neruskeun omongannana "saenya namah jaka teh sering ka ditu bah manggihan si Euis anak kuring!"
"oh, sukur atuh ari kitumah!"
"ayeuna budak teh keur gering alatan kalakuan si jaka anak abah!" ceu Icih nyeuneu
"hor, na dikumahakeun ku si Jaka teh?"
"kamari di bawa ka puskesmas cenah ceuk mantri teh, anak kuring keur kakandungan geus nincak 3 bulan!"
gebeg...bah Ahmad ngagebeg ngadenge omongan ceu Icih kos kitu, tuluy reup beungeutna geuneuk bari kekerot naham amarah
"jaka, jakaa..naaa..kalakuan sia teh, ngerakeun aing siah..!" pok na teh bari ngajengkat tuluy indit ninggalkeun imah
ceu icih bengong mata simeuteun nempo kalakuan bah Ahmad model kitu.

Teu kungsi lila torojol deui bah Ahmad datang bari ngajeuwang leungeun Jaka, nu ngeluk tungkul siga nu eraeun.
"Tah, ceu ieu mangkelukna, terserah rek dikumahakeun oge, kumaha euceu we, rek di podaran sugan... kuring mah rido!" ceuk bah Ahmad bari renghap ranjug nahan ka ambek.
Jaka ngadiprek tuluy nyuuh di hareupeun ceu Icih.
"punten mak, sanes Jaka alim tanggel waler da Jaka mah teu terang lamun euis dugi ka kakandungan!" ceuk Jaka bari luwa lewe hayang dipikarunya
"alah..siah, lalaki atah adol, teu nyaho di tanggung jawab, ngadon ngaruksak anak aing, geus seubeuhmah di tinggalkeun ku sia!" ceu icih ngabudalakeun kakeselna nu tatadi mundel dina dadana.
"ampun mak, ampuun...!abdi rumasa salah!, abdi bade tanggel waler!"
"heu euh kudu kitu atuh, na ari sia kamana wae teu embol-embol, nyaho anak aing eusian teh!"
"sanes kitu mak..abdi..abdi..!" teu kebat Jaka ngomongna kalah hing weh ceurik
"ari sia kalakuan siga awewe, naha bet leweh!" Bah Ahmad nu tatadi cicing nyentak bari nulak cangkeng
"ayeunamah, wayahna maneh Jaka jeung abah kudu ka imah kuring ayeuna keneh ka Sukabumi..kuring menta di beresan anak kuring, heu euh di kawinkeun ayeuna keneh, teu hayang nyaho, kuring embung wirang ku tatangga boga budak reuneuh euweuh bapaan!" tembel ceu icih nyeuneu

leng Bah Ahmad katut Jaka ngahaluleng sakedapan, tuluy Bah Ahmad nembalan bari leuluey.
"heug, ari kitumah kahanyang euceu, kuring ge satuju, tapi kuring ayeuna teu boga duit saperak-perak acan kuer ngawaragadan nana, kieu we atuh ..tungguan sakeudeung, kuring rek ngajual heula si jalu!" omongna kitu bari ngagidig ka lebah panto dapur tuluy kakandang domba nu ngan aya 2 siki, sanggeus muka kandang tuluy indit bari nungtun domba ka lebah tonggoh.

sawatara jongjongan ceu Icih jeung Jaka cicing pahuleng-huleng.
"Jaka, ayeunamah buru, beresan baju maneh, geura siap-siap kadituh!" ceu Icih muka omongan
"mangga ma!" tembal Jaka pondok bari kuniang hudang muru kakamar.

"euh, geuning jelema jaman ayeuna majar teh anak menak, geuning jalma kokoro siga aing, keur nganjang mah nyatu ge meuni kudu jeung nu ngeunah kayaning endog jeung sarimih da teu beuki cenah kana lauk asin mah, itu geuning dina catang hawuna katenjo aya hulu peda!" gerentes hate ceu icih bangun nu kesel

asa geus cangkeul birit jeung cangkeul beuheung ceu icih ngalieukan ka na panto ngarep-ngarep bah Ahmad, nu can embol-embol, ba'da lohor kakarak Bah Ahmad ngurunyung datang bari roman marahmay jeung angkaribung ngajingjing keresek bangun pinuh eusina.

"kumaha bah, hasil?" ceu icih teu sabar miheulaan nanya
"alhamdulillah geuning aya rejekina, Pak Lurah kersaeun meuli si Jalu 700 rebu, sareng ieu cenah masihan baju tilas anjeuna, aralus kenah kameja batik jeung calana, tulus atuh maneh kawin teh jaka!" tembah bah Ahmad bangun bungah

plong..hate ceu Icih ngemplong bari roman marahmay,
"alhamdulillah hi robbil alamiin !" tembalna pondok bari ngusap beungeut ku dua leungeun.

sanggeus tarapti bring sarerea indit ka terminal rek muru ka Sukabumi nepungan euis nu keur nganti-nganti.

cag

Selengkapnya...

Jumat, 19 Februari 2010

Kiriman ti peuting




Kacaritakeun keur mangsa peuting di hiji pilemburan nu katelah lembur Cibinong nu perenahna dina puncluk pasir nu paeunteung-eunteung jeung gunung jayanti, diwewengkon pakidulan Palabuan ratu.

harita mangsa ba'da isya, mang dadin karak balik ti mushola belah tonggoh nu teu jauh ti imahna, bus kapakarangan sanggeus morosotkeun samping polengna nu tuluy di sangsangkeun kana tak-tak, goledag gogolehean dina luhur dipan nu aya panyarandeannana nu dijieun tina awi bitung hideung, hareupeun tepas.
ret kaluhur kana lantera nu di kaitkeun kana kawat di hareupeun warung nu ngahaja masih keneh di buka nu singkalices katebak angin peuting , sabenerna warung teh asalna mah kamar hareup nu di sulap jadi warung, eusina ge teu loba ngan nu kararitu we kayaning sembako jangn nambahan resiko dapur jeung jajan budak, jeung deuih didinya mah kahiji rada anggang ka warung, kaduana pas di hareupeun jalan liliwatan ka cai wahangan, jadi lumayan we ari baralik ti cai atawa memeh kacarai sok nyarimpang mareuli kayaning sabun, sampo, odol, atawa es bon bon jang ngabebenjokeun budak ngalah anteng nungguan indungna nyeuseuhan.

kulutrak panto muka, ceu lomrah pamajikanna kaluar bari ngelek si bungsu, lengeun katuhuna ngajingjing ketel eusi ci teh panas jeung gelasna 2 siki.
sok di tunda dina talupuh dijuru deukeut warung, tuluy diuk dina tepas bari ngalahun anakna.
"nyi...pang ngalungkeun angel, jang si ujang tunduheun yeuh..!" ceuk ceu lomrah ka nyi Lia nu keur lalanggiran di jero imah bari nulis hareupeun lampu cempor.
"ih da ngaganggu wae nyi mah ..keur nulis oge" cenah bari kaleked nyokot bantal di juru handapeun jandela deukeut gulungan kasur, tuluy di bikeun ka indungna nu langsung di pake ngaganjel sirah si bungsu dina tepas bari di geberan ku samping.

Geus jadi kabiasaan di lembur etamah lamun peuting teh sok narariis heula di tepas memeh sare bari ngalobrol, kawantu dijero imah mah hareudang bayeungyang....maklum deukeut ka basisir.

Teu lila torojol pak erte nu perenahna ua-na ceu romlah, gek diuk dina tepas gigireun ceu lomrah, bru ngaluarkeun bako jeung kawung tina pesakna, gap kana kawung tuluy di cokot salambar, kop nyokot bako sacomot, sup diabuskeun kana kawung tuluy di linting, cekes-cekes..nyeuneutkeun udud bari di kenyot bangun nu ni'mat pisan, serbung... haseupna kasabudereun teras, kaambeu sengit bakona.
"euweuh caneuteunnyah?" ceuk mang dadin ka pamajikaanana bari solongrong nyokot bako jeung kawung
"ngasaan ah wa!" pok na teh
"hem" tembal wa erte bari angger ngenyot ududna.
"euh..enya poho" tembal ceu Lomrah
"nyi..pang nyaitkeun beuleum sampeu na catang hawu tuluy piringan bawa weh kadieu, tong poho jeung gula beureumna nagayoran!" cenah ngagorowok ka anakna.
"ih.... ku umi we atuh, pan nyi teh keur nyieun pe er loba keneh, bisi kaburu tunduh!" ceuk lia nembalan ti jero bari angger nulis.
"baku si nyai mah ari geus datang ngedulna teh, matak naon atuh nyieun pe er teh di beurang keneh geura tong disedek-sedek ka poek!" ceuk ceu lomrah bari kuniang hudang tuluy kadapur
"eta geura .. parawan-parawan, ieuh ..teu meunang lalanggiran kitu ..pamali!" cenah barang nempo anakna keur lalanggiran
"emang kunaon?" ceuk nyi lia malik nanya
"nyaho teu ..bisi maot kolot!" ceuk ceu lomrah nembalan
"ah..maenya..." nyi lia nembalan deui bari anger lalangiran
"hih....budak ayeunamah di bejaan teh kalahka ngaleyed" ceuk ceu lomrah bari tuluy ka dapur teu lila geus balik deui bari mawa beuleum sampeu 2 siki dina piring kaleng jeung gula beureum na ringkok leutik, cag diecagkeun hareupeun wa erte.
"sok tah wa, meungpeung haneut keneh, tuh caina dina ketel meujeuhna lumeguk geura" pok na teh bari gek diuk dina urut tadi, der deui ngageberan si bungsu.

keur kitu gerung-gerung sora motor di beulah tonggoh
"ke..ke.., sada aya sora motor nya, peuting-peuting kieu" ceuk wa erte bari ti dengdek-dengdek ngadedengekeun.
"heu euhnya...saha atuh, moal kitu nu karak balik ti panyabaan mah, asa sisinarieun !" ceuk mang dadin mairan.

gerung-gerung..kadenge deui sore motor teh beuki lila beuki narikan, bangun nu heseeun pisan ngaliwatan batu anu ringgul, sarerea mencrong ka lebah pengkolan, teu lila breh katempo aya motor nyampeurkeun ngaliwatan batu anu taringgul tea, meuni heseeun pisan, siganateh lain urang dinya meureun da mun ojeg urang dinya mah mawa motorna teh geus tapis pisan da geus biasa meureun...teu kungsi lila srog kahareupeun warung ceu lomrah, reg eureun, katembong hiji tangtungan lalaki ngora keneh make jaket hideung nu diseletingkeun setengahna, nutupan dadana nu katempo kembung pisan sigana mawa tas di jerona.

"punten, bade tumaros..dupi bumina ceu dedah palih mana nya?" ceuk ki semah bari muka kaca helmna tapi angger diuk dina sadel motor.
"teras we jang, ka peuntas ..ngan sigana moal tiasa nyandak motor da kedah ngaliwatan walungan..sangkilang caina keur ageung deuih, bari kadituna leueur deuih ma'lum usum nyijih" ceuk ceu lomrah nyelengkeung.
"ah..cobaan heula we ketah..da aya jambatan awian ..ari nanaon teh...!" ceuk mang dadin ngagebis, kapikiran ku mahehna tada teuing katempuhannana meureun lamun ki semah mihapekeun motor ka imahna, kumaha lamun eta semah ngendong, eum..meureun moal bisa sare sapeuting jeput balas nungguan motor batur.

"tah jang kalebah pudunan eta we, tuluy meuntas wahangan..sanggeus etamah nuturkeun jalan we da ngan sa arah....engke mun manggih imah, tuluy we .. nu katilu nu pang tungtungna ..eta imah nyi dedah!" mang dadin neruskeun bari tutunjuk.
"nuhun atuh, marangga sadayana" ceuk ki semah bari nyetarter motorna tuluy gura-giru indit deui mundun kalebak di jajapkeun ku paneuteup sarerea.

"semah ti mananya kang?" peuting-peuting kieu asa ku sisinarieunnya aya semah wani ngalunta kadieu bari mawa motor sorangan deuih teu dianteur ojeg, nya bisaeun kitu nanjakna? jeung ceu dedah mah asa teu bogaeun dulur ti dayeuh deuihnya?" pok ceu lomrah heraneun.
"duka teuing atuh? nya bisaeun meureun matak tepi kadieu oge!" cek salakina bari tonggoy udud.

---------------oooOooo-------------------------

Kacaturkeun ki semah bari jeung hese cape ahirna nepi oge ka imah nu di jug-jug, imah ceu dedah tea nu rada nenggang ti dua imah mimiti, kasampak nu boga imah keur ngadaraweung keneh di luar bari curinghak nempo nu karak datang.
srog motor di parkir hareupeun imah, sanggeus mareuman motor, tuluy ki semah turun bari nyampeurkeun ka tepas, tapi helm mah tetep di pake.
"punten, leres ieu bumina ceu dedah?"
"enya jang, na saha kitu? ceuk hiji awewe nu keur gogoleran nembalan bari hudang tuluy memener gelungan buukna.
"euh..ieu abdi aya titipan ti Sukabumi ceu!" ceuk ki semah bari mukaan jaketna
"titipan? ..titipan naonnya? ti sukabumi nya ti sahanya?" ceuk ceu dedah bari kerung tapi nangtung tuluy turun tina tepas.
sihoreng dina jero jaketna teh aya deui aisan matakan ka tempo pinuh pisan, tuluy manehna ngudaran aisan, di cekel kudua leungeuna bangun ati-ati pisan, buru-buru di asongkeun ka ceu dedah, tuluy balik deui kana motor nyokot tas ... song di asongkeun nu di tampanan ku salakina ceu dedah.
" abdi mah mung sakadar ka titipan ku ibu Eha ti Sukabumi, saurna aya serat dina lebet tas ..mangga we di aos, ayeuna abdi kedah mios deui... bilih kaburu wengi manten!" ceuk ki semah bari ngaleos deui muru kana motorna, gerung..gerung nyetarter motorna tuluy indit deui bangun rusuh pisan.
saba'da ditinggalkeun ku ki semah ceu dedah katut salakina kalah bengong mata simeuteun.
"astagfirullah..bapana!" ceuk ceu deah hariweus weus....bari nempo eusi aisan ....

---------------oooOooo-------------------------

Isukna kampung cibinong geunjleung, majar aya nu ngirim orok jeung bali-balina bari baloboran getih keneh tengah peuting, atuh jelema jul-jol pada hayang nyaksian kebeneranana, awewemah termasuk ceu lomrah daratang bari mawa beas sa gelas sewang, da kitu kabiasaan nana lamun nepo nu karak ngajuru teh.
"euleuh...eta budak teh meuni geulis kitu! nyaan harianeunnya indungna teh ..der dibikeun ka baturnya?" ceuk ceu Lomrah bari ngusapan eta orok
"nyasat atuh....urang ge bingung satadinamah, bari di bikeun jeung bali-balina deuih.... mangkaning urang mah pan teu bisa ngurusannana sanajan geus rea budak!" ceuk ceu dedah nembalan
"harita kenah bapana barudak dititah neang paraji di baturan ku mang uha, untung si ema na aya di imah!"
"na kunaon atuh make di bikeun? sugan budak jadah eta teh!" ceu Isah nu tadi cicing ngilu mairan
"hih...budakmah teu jadah atuh..lahir ka dunya teu boga dosa sa eutik-eutik acan, lir keretas nu bodas beresih...da nu jadahmah kalakuan kolotna meureun..lamun heu euh tea mah!" ceu Lomrah ngagebis
"heu euh...ieu oge aya suratan tidituna, majar na teh mihape cenah, panguruskeun ieu budak, da nini jeung akina mah teu wasa jeung era deuih kudu nyanghareupan pananya ti tatanggana jeung dulur-dulurna nu menak kabeh, ..pan anakna teh, ..heu euh si Ita tea pan can kawin, sasatnamah sakola keneh di bandung, teuing sakola nanahaon da ti baheula asa teu beres-beres sakola nateh!" ceuk ceu dedah satengahin gugurutu
"ari Ita teh anak saha kerah, pan euceu mah asa teu boga dulur di sukabumi lin? " tanya ceu lomrah heraneun
"eum..ah...ari nanaon teh, sok pohoan, eta geuning anakna juragan Raharja, dunungan urang baheula" tembal ceu dedah
"aeh..enya ketang, poho!" tembal ceu lomrah "cenah di bere tas, eusina naon?" tuluyna panasaran
"tuh ..tas na ge dina luhur lomari, eusinamah eta we papakean orok kayaning popok, baju, amet wareuteuh keneh masih keneh di palastikan, samping kebat 5 siki, perenel weh satengah losin, aya duitan ketang na amplop jeung surat cenah jang meuli susu, nu kamari tea ning di beulikeun we kana susu kaleng, da pimanaeun didieu mah aya susu paranti orok!" tembal ceu dedah ngajelaskeun.
"saleuheungeunnya lamun urang nyusuan kenehmah, disusuan meureun ku urang da teu boga anak lalaki ieuh, sigana mola boga budak deui meureun urang mah!" tuluyna bari ngahuleng bangun jauh panineungan
duh, karunya teuing nyai, hidep gurudag ka alam dunya teh, bet teu diharepkeun jeung bororaah dipikanyaah ku indung bapa, sasat ayana hidep disumput-sumput bari di bikeun ka batur, Kolot-kolot hidepmah mereun leuwih era ku jelema batan ku nu kawasa, pan budak teh meureun titipan ti nu kawasa nu kudu di asuh, diasah jeung di mumule sangkan hidep jadi jalma nu beragama jeung aya dina jalan anu dipirido ku Allah ta ala.
tong sieun geulis... bari jeung ripuh oge.... umi moal ngantep, pasti hidep di urus samistina didieu" gerentes hate ceu dedah bari rambisak teu kuat asa kasuat-suat ari ras inget kaanak sorangan, lamun ngalaman nasib siga kitu.
ti semet harita eta orok awewe teh di rorok di ati-ati ku ceu dedah, kanyaahna teu di wilah-wilah siga ka anak pituin na nu lain.
cag.
Selengkapnya...